Routineoperatie
Kristel Gevaert belandde na een routineoperatie aan de rug in een rolstoel. Gewapend met een enorme vechtlust wilde ze haar oude leven zo snel mogelijk terug opnemen. Dat lukte haar. Zij promoveerde tot administrateur-generaal binnen de Vlaamse overheid en vond een nieuwe hobby in de parabadminton. Voor haar vrienden, collega’s en kennissen is Kristel, Kristel gebleven.

Maar wanneer ze nu met haar man gaat winkelen, kijken de mensen over haar heen en spreken haar man aan. Bij het winkelen met haar dochter geeft de winkeljuf de rekening aan haar dochter. “Het is pijnlijk vast te stellen dat eens je in een rolstoel zit de mensen jou niet meer als volwaardig en bekwaam zien”.

Twee gescheiden werelden
Kristel Gevaert: “De laatste vijftig jaar heeft Vlaanderen zich maximaal ingezet voor een betere zorg. Er werden organisaties opgericht, die mensen helpen een geschikte huisvesting te vinden, die zich toeleggen op hulpmiddelen, op een betere regelgeving, die maakten dat ons bijzonder onderwijs één van de beste van Europa is.
Helaas werden de mensen, die zorg nodig hadden in aparte structuren gestoken. Met de beste bedoelingen groeiden die werelden meer en meer uit elkaar. In de geesten van de mensen bleef die enorme kloof bestaan. Wie geen familie of vrienden met beperkingen heeft, wordt zelden met die andere wereld geconfronteerd.”

Mensen met en zonder handicap
In 2018 werd ‘De Genereuzen’ opgericht.
Kristel: “Met ‘De Genereuzen’ willen we de kloof tussen mensen mét en zonder handicap dichten door samen te sporten en te ontspannen, naar events, festivals op vakantie en restaurant te gaan. Automatisch ga je dan de persoon met een beperking als een individu ervaren met talenten, interesses, sterktes, maar ook zwaktes en kleine kantjes, kortom als een unieke persoonlijkheid.”

Voortrekker was Luc Perdieus die de idee lanceerde om groepjes vrienden die naar een festival trekken te motiveren jongeren met een beperking mee te nemen. In mei 2019 werd Kristel door de Vlaamse overheid gedetacheerd om het project mee verder uit te bouwen.

Ambassadeurs gezocht
“Wij zoeken ook mensen die ons willen helpen. Op die manier kunnen we ons focussen op het creatief bedenken van concepten over inclusie, die de mindset kunnen veranderen. Om het verschil te maken met vrijwilligers en buddies waar men vertrekt van de zorgnood spreken we liever over ambassadeurs. Dit kunnen bijvoorbeeld gepensioneerden die een zinvolle bezigheid zoeken zijn. Dat kan gaan van administratieve medewerkers, het schrijven van een actiekrant, het bijhouden van de sociale media, de getuigenissen filmen van mensen met een beperking, enz.”

Veel drempels om te slopen
“Bij het streven naar een inclusieve maatschappij moeten er heel wat drempels gesloopt worden. Langs beide kanten, want ook de persoon met een beperking moet drempels overbruggen. In die zorgwereld voelen ze zich beschermd. Het contrast met de buitenwereld is vaak groot en daarom durven ze die stap niet zetten. Maar ook de begeleiders in de voorzieningen staan er vaak niet voor open: ‘Moeten we nu ook tijd steken in het ondersteunen van mensen die met een van ons gasten op uitstap willen gaan? We krijgen nu ons werk nog niet gedaan’. Ook de familie reageert vaak overbezorgd: Is dat wel verantwoord? Kunnen we ons zorgenkind de wereld insturen met zo’n groepje onervaren jongeren?”