“Terwijl alles voorbijgaat en de pijn verstild achterblijft”

Eva: “Voor mij was het heilzaam om mensen te ontmoeten die allemaal door het leven een ’tekening’ hebben gekregen die niet altijd even zichtbaar is, soms zelfs geheel onzichtbaar, maar zo vaak zo vreselijk en vleselijk voelbaar. Dat getekend-zijn zet ons vaak in een isolement, achter glas, onder een soort van stolp waaronder we éénzaam proberen toch een zinvol leven uit te bouwen.

Dat is geen kleine opdracht, dat vraagt veel moed, durf, kracht en toch ook een soort van vertrouwen, zelfs al voel ik dat niet altijd zo. Het zijn de sterke mensen die kwetsbaar durven zijn omdat wij als geen ander beseffen hoe kwetsbaar het leven is, denk ik. Voor mij was het ook een heel proces, waaraan ik toch een beetje meer zelfvertrouwen heb overgehouden.”

Wil je graag de deelnemers zelf horen spreken? Kijk de reportage hier!