“Midden in de moeilijkheid ligt de mogelijkheid”

Cindy: “Mijn portret bestaat uit verschillende onderdelen, elk met hun eigen betekenis:

• Over de schouder meekijken: Er zijn altijd wel mensen (veraf of dichtbij) die een (al dan niet goed bedoeld) oordeel klaar hebben over hoe we de situatie waar we in zitten moeten aanpakken. Hoewel ik goed bedoeld advies zeker waardeer: elk lichaam is anders. Vaak is het al een hele zoektocht voor onszelf om te ontdekken wat we al dan niet aankunnen.

• Spiegel: De meesten van ons reflecteren voortdurend over onze situatie: hoe kunnen we hier het beste van maken, binnen onze mogelijkheden en rekening houdend met onze beperkingen? We proberen onszelf steeds beter te leren kennen, om zo goed mogelijk (terug) te kunnen integreren binnen de maatschappij. Die maatschappij zelf kan daarbij helpen door eveneens wat aan zelfreflectie te doen. Door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat het makkelijker wordt voor werknemer en werkgever om uit te zoeken hoe de arbeidssituatie heruitgevonden kan worden tijdens en na ziekte. Door omstandigheden te creëren waarbij dat voor beide partijen op een veilige manier kan, zonder druk en angst voor als het niet zou lukken. Met een goed veiligheidsnet durft iedereen toch net iets meer, niet? En meer nog, vaak zorgt de aanwezigheid van dat veiligheidsnet alleen al ervoor dat de kans dat we het nodig zullen hebben aanzienlijk verkleint.

• Het zakhorloge: Velen van ons voelen hierbij tijdsdruk, “want we zijn bv. al zolang thuis”. Druk die ons niet alleen door anderen wordt opgelegd, maar druk die we ook onszelf opleggen. Vaak voelt het voor ons als vijf voor twaalf, bijvoorbeeld als er weer een nieuw probleem opduikt gerelateerd aan onze situatie. Voor de foto heb ik er daarom voor gekozen om vijf over twaalf als tijdstip aan te duiden. Zo is de vijf voor twaalf wazig in beeld in de spiegel, en is de vijf over twaalf scherper in beeld. Voor mij is de symboliek hierachter dat de vijf voor twaalf in het verleden ligt. We zijn intussen vijf over twaalf: na elke setback rapen we onszelf terug bij elkaar en gaan we weer verder. We laden onze eigen batterij opnieuw op en/of stoppen een nieuwe batterij in het horloge. En de tijd gaat (wij gaan) weer verder.

• Het groen in de achtergrond: Groen is de kleur van de hoop. De natuur vindt zichzelf steeds opnieuw uit en herstelt zich altijd na een tegenslag. Ik probeer dat ook te doen. Soms gaat dat snel, soms heeft het tijd nodig… Maar ik probeer me vast te houden aan de gedachte dat het uiteindelijk wel goed zal komen.

• De positie van de handen: Doet me wat denken aan een vleugelformatie. Ziek en/of pijn of niet, we willen allemaal onze vleugels terug uitslaan en zijn allemaal op zoek naar zingeving. Einstein zei naar het schijnt ooit: Binnen de moeilijkheid, ligt de mogelijkheid. En zo probeer ik het ook te bekijken…

Wil je graag de deelnemers zelf horen spreken? Kijk de reportage hier!