“Lichtpuntjes in de duisternis”

Sofie: “Het leven voelt voor mij heel zwaar aan en ik zie alles dan ook redelijk donker. Dat wilde ik in mijn zelfportret aan bod brengen, maar toch ook visualiseren dat ik elke dag moet proberen te zoeken naar de lichtpuntjes die er toch zijn.

Als je niet mobiel bent, constant pijn hebt én psychische moeilijkheden, kan het heel zwaar zijn om jezelf toch overeind te houden en elke dag goed door te komen. Ik moet dus oefenen om mijn focus te verleggen en te kijken naar de kleine dingen die mij vreugde geven, meestal is dat de natuur. Een bloem, een boom, een vogel (en mijn katten natuurlijk)… Omdat bij mij niets vanzelfsprekend is, zijn dit voor mij allemaal kleine wondertjes.

Vaak ervaar ik ook heel veel problemen om de lichtpuntjes te zien, terwijl ze er wél zijn. Daarom ligt in mijn zelfportret de nadruk op het feit dat ik ze dichtbij mezelf kan hebben, vasthouden en koesteren, maar dat ik dat proces wel zelf actief moet aangaan. Het was voor mij ook erg belangrijk om kleur in mijn portret te brengen omdat ik daar heel veel van hou en er ook heel gevoelig voor ben. Ik ben veel bezig met het esthetische en creatief zijn, kleur speelt daarin voor mij een sleutelrol. Dat zie ik als een tegengewicht tegen de negatieve en donkere kant die ik heb.

Ik weet dat ik heel enthousiast en vrolijk kan overkomen. Mensen die mij niet goed kennen kunnen daardoor dan verschieten dat ik zoveel donkere gedachten heb. Ik heb beide kanten in mij en dat wilde ik in beeld brengen.”

Wil je graag de deelnemers zelf horen spreken? Kijk de reportage hier!